حمیدرضا علیزاده رضایی افزود: مسأله فرهنگسازی یکی از راه‌کارهایی است که می‌توان آن را در سنین مختلف و به شیوه‌های گوناگون پیگیری نمود. اگر به اعضای یک جامعه در خصوص معلولان، نیازهای ویژه آنها به منظور زیستن برابر در کنار دیگر شهروندان، توانمندی‌های آنها و چگونگی تعامل با ایشان به درستی آموزش داده شود، آثار سودمندی به همراه دارد که در میان‌مدت در جامعه قابل‌مشاهده است. وجود حیرت، ترحم، نگرانی و... در هنگام مشاهده یک فرد معلول ناشی از آگاهی پایین و فقدان آموزش و اطلاع‌رسانی در این زمینه است.
وی ادامه داد: در طرح "به‌زیستن" آموزش‌های گوناگون درخصوص محدودیت‌هایی که براساس هرنوع از معلولیت متوجه افراد می‌گردد، وسایل کمک توانبخشی و علت استفاده از این وسایل، نیازها و نحوه تعامل با افراد دارای معلولیت، قوانین وضع شده در جامعه به‌منظور حمایت از این افراد و... توسط تسهیلگران طرح توانبخشی مبتنی بر جامعه (cbr) به دانش‌آموزان در مدارس ارائه می‌شود. ابتدا قرار است این طرح به صورت پایلوت در مدارس منتخب مشهد و بعد از آن در سایر شهرستان‌ها اجرا شود. امیدواریم روزی برسد که شاهد سرفصل درسی تدوین شده در خصوص فرهنگسازی و آشنایی کودکان با افراد دارای معلولیت باشیم. این آموزش‌ها در دو بخش تئوری و عملی برای دانش‌آموزان در نظر گرفته شده است. در بخشی از این آموزش‌ها برای همزادپنداری کودکان با افراد دارای معلولیت، از آنها خواسته می‌شود که روی ویلچر بنشینند و سعی کنند با کمک گرفتن از ویلچر حرکت کنند یا با قرار دادن چشم‌بند روی چشم‌هایشان از آنان خواسته شد با کمک گرفتن از عصا حرکت کنند و...
معاون توانبخشی بهزیستی خراسان رضوی افزود: یکی از مسائلی که افراد دارای معلولیت هر از گاهی در مدارس عادی با آن مواجه هستند، نگاه‌ها و برخوردهایی است که از جانب شماری از اعضای کادر آموزشی مدارس عادی، دانش‌آموزان و به پیروی از آنها والدین‌شان متوجه این گروه می‌گردد. برخوردهایی توأم با حیرت و تعجب، سردرگمی و نگرانی، ترحم و در برخی موارد تمسخر و توهین، دانش‌آموزان معلول را دل‌گیر می‌سازد. در تعدادی از موارد معلمان به دلیل عدم کسب مهارت‌های مناسب در این خصوص با نحوه تعامل و آموزش به دانش‌آموزان دارای معلولیت آشنا نیستند. از سوی دیگر، شماری از والدین دانش‌آموزان از بیم تأثیر حضور دانش‌آموزان معلول بر کیفیت و سرعت آموزش ناراضی و شاکی هستند و نگرانی خود را به مسئولان مدارس ابراز می‌نمایند. البته، این‌گونه مسایل نسبی است و دانش‌آموزان دارای معلولیت در این خصوص دارای تجارب یکسانی نیستند، ولی آنچه مشخص است ضعف فرهنگسازی و افزایش اطلاع‌رسانی در خصوص این گروه در سطح جامعه است.
وی خاطرنشان کرد: عدم مناسب‌سازی و وجود موانع نگرشی در مدارس از جمله مهم‌ترین موانع تحصیل کودکان دارای معلولیت است. به منظور بهبود روابط دانش آموزان و ایجاد حس همدلی با افراد دارای معلولیت در میان دانش آموزان، والدین ومعلمان نیاز به فرهنگسازی داریم و این مهم محقق نمی‌شود مگر در صورت شروع آگاه‌سازی درسطح دبستان وزمینه سازی برای ورود این افراد در مدرسه و فراگیر شدن آموزش‌ها وامکانات برای دانش‌آموزان دارای معلولیت؛ به امید روزی که همه کودکان و بزرگسالان ایران از حق برابر دسترسی به تمام حقوق انسانی برخوردار گردند.
نظر شما