آسمان رنگ غربت گرفته

آسمون رنگ غربت گرفته، کوفه دریای درد و الم شد سهم دل های عاشق از امشب، کوله باری ز اندوه و غم شد طاق عرش الهی فرو ریخت! قامت دین از این غصه خم شد… دیده فاطمه توی جنت؛ از برای علی غرق نم شد مسجد کوفه در خون نشسته؛ فرق حیدر ز کینه شکسته… گوییا پادشاه دو عالم؛ بار رفتن از این شهرو بسته