اگربخواهیم به مواردی از این آسیب‌ها اشاره نماییم میتوان به این مورد اشاره کرد : نگاهی که نسبت به خانواه وجود دارد یک نگاه ساختاری ونظام مند نیست و دراین خصوص کلی نگری جای خود را به جزئی نگری داده است، لذا غلبه این تفکر موجب گردیده که بحث از خانواده به بحث از اجزا خانواده تقلیل یابد ومباحث ناظربه خانواده بعنوان یک نهاد وسیستم درحاشیه بماند.
مورد دیگری که میتوان براساس مطالعات به آن اشاره کرد این است که موضوع خانواده به دغدغه اصلی هیچیک از نهادهای کارشناسی،پژوهشی،برنامه ریزی وسیاست گذاری تبدیل نگردیده است،وقتی صحبت از دغدغه اصلی می کنیم منظور جان کلام است واینکه نهادهای مرتبط باخانواده چه دولتی وچه غیردولتی ازتمام داشته ها، ظرفیتها و پشتوانه های نظری وعملی برای رفع مشکلات مربوط به خانواده استفاده نمایند، ولی درحال حاضر چنین نیست باتوجه به اینکه خانواده در همه جا بویژه در کشور عزیزمان مهمترین رکن در بالندگی وسربلندی سرزمین ما می باشد.
همچنین پرسش‌های بسیاری دراین خصوص مطرح می گردد از قبیل:چرا خانواده دچار تزلزل شده ؟ویا چراکارکردهای خانواده تضعیف گردیده؟ و صدها پرسش ازاین دست وبدنبال آن پژوهش های فراوان انجام می شود ولی آیا دقت نموده ایم که مخاطب این پرسش‌ها کیست؟وهمچنین تحقیقات میدانی درخصوص اینکه سن ازدواج افزایش ویا سن طلاق کاهش یافته وآمار طلاق نیز افزایش یافته است اما برنامه ها و کارهایی که تاکنون انجام داده ایم چرا جوابگو نبوده است.
لذا لازمست که بررسی ها وبازنگری های دقیق تر وهمه جانبه تری از طریق تشریک مساعی متخصصان انجام داده وشیوه های گذشته را آسیب شناسی نماییم.
نظر شما