مقاله | اهمیت تمرینات مقاومتی در حفظ توده بدنی

انسان از بدو تولد رشد و بالیدگی فیزیولوژیک را تجربه می کند. فرایند رشد در سال های اولیه زندگی تا بزرگسالی معمولا با افزایش کارایی بدن و قوای جسمانی همراه است. پس از بزرگسالی، سالمندی آخرین مرحله از زندگی است که در ان تغییرات بدن به سمت منفی پیش می رود. یکی از اختلالات مهم و شایع سالمندان، آتروفی عضلانی وابسته به سن است که با کاهش چشمگیر در توانایی تولید نیرو و حجم توده عضلانی همراه است. به طور کلی، کاهش فعالیت های جسمانی (سبک زندگی بی تحرک)، تغییر در غدد درون ریز، کاهش عملکرد عصبی عضلانی، تغییر در متابولیسم پروتئین ( عدم تعادل بین سنتز پروتئین در مقابل تجزیه پروتئین)، تغذیه ( به ویژه اسیدهای آمینه)، آپوپتوز ( مرگ سلول ها) و بیماری ها یا آسیب، منجر به آتروفی عضلات می گردد. به طوریکه از ۵۰ سالگی به بعد، بدن انسان در هر دهه از زندگی حدود ۲۵ درصد از حجم عضلات خود را از دست می دهد. از دست رفتن حجم عضلات منجر به ضعف عملکرد جسمانی، افزایش آسیب پذیری ستون فقرات و مفاصل، و به دنبال آن فقر حرکتی و معلولیت می گردد. امروزه در کشور ما بسیاری از افراد پا به سن گذاشته در پارک ها و اماکن عمومی به فعالیت های ورزشی نظیر پیاده روی و دویدن می پردازند که برای سیستم قلبی عروقی سودمند می باشد. ولی اینگونه فعالیت ها تاثیر چندانی در حفظ عضلات و جلوگیری از کاهش حجم آن ندارد. از اینرو انجام تمرینات مقاومتی با رعایت اصول آن زیر نظر متخصص طراحی تمرین و بدنسازی می تواند منجر به تاخیر افتادن آتروفی عضلانی در سنین سالمندی گردد.  حتی تمریناتی که با مقاومت وزن بدن همراه باشد اگر به طور منظم انجام گیرد کمک شایان توجهی به حفظ قامت و توده عضلانی می نماید.