به گزارش خبرگزاری فارس از سنندج، مراکز نگهداری از کودکان بی.سرپرست و بدسرپرست، خانه دومی است برای کودکانی که در کنار یکدیگر به نیت دریافت آرامش و محبت یک خانواده را شکل داده‌اند.
اولین افطار ماه رمضان است اما هنوز بوی عید نوروز در مرکز نگهداری پسرانه کودکان بی‌سرپرست و بدسرپرست سنندج جاریست و سفره هفت سین در گوشه‌ای از هال است و سفره افطار را پسرهای نوجوان این مرکز برای رسیدن مهمان‌ها پهن می‌کنند.
استاندار کردستان بهمراه، رئیس‌کل دادگستری استان و شهردار سنندج و چند نفر دیگر از مسوولان استانی اولین افطار امسال را مهمان کودکانی بودند که خود از محبت خانه پدری محروم شده بودند.
جمع شدن در یک جمع مردانه علاوه بر افزایش نشاط بخشی کودکان، مسوولان استان را با شرایط زندگی این بخش پنهان شده از جامعه آشنا کرد.
معاون اجتماعی بهزیستی کردستان در حاشیه این دیدار در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در سنندج با اشاره به ایجاد فضای عاطفی و روانی آرام در این مراکز گفت: تلاش بر این است که یک فضای کاملا شبیه خانه برای این کودکان ایجاد شود که کودکان بتواند به رشد شخصیتی و تحصیلی دست پیدا کنند.
مسعود شجاعی با بیان اینکه این مراکز با کمک مالی خیرین اداره می‌شود افزود: ۱۳ مرکز نگهداری از کودکان در استان کردستان وجود دارد که این مراکز علاوه بر کمک خیرین، یارانه بهزیستی دریافت می‌کنند و تنها یک شیرخوارگاه در استان وجود دارد که کاملا زیرپوشش بهزیستی است.
شجاعی افزود: این مراکز در شهرستان‌های سنندج، قروه و سقز فعال هستند و در حال حاضر ۱۶۵ کودک و نوجوان در ۱۴ سطح استان نگهداری می‌شوند.
هماهنگی و تقسیم وظایف آشپزخانه، حس تعلق داشتن به خانواده و دور بودن شدن از فضای خوابگاهی را پر رنگتر می‌کرد. هر کدام از پسران وظیفه‌ای بر عهده دارند، بزرگسالان شستن ظرف و کوچکترها مسول جمع کردن سفره و وسایل هستند.
یکی از مددکاران این مرکز با اشاره به اینکه تلاش شده که این اماکن شبیه خانواده باشد، بیان داشت: روزانه ۲نفر آشپز و جمعه‌ها نیز خیرین اقدام به تهیه غذا گرم برای کودکان می‌کنند.
حامد رحیمی ادامه داد: هر مرکز دارای سه مربی است که بصورت ۲۴ ساعته به همه فعالیت‌های کودکان نگهداری شده در مرکز نظارت کامل دارند.
در این مراسم افطاری قول برگزاری کلاس‌های هنری و خبرنگاری برای کودکان علاقه‌مند در این مراکز داده شده.
با وجود اینکه میزبانان اصلی این مراسم افطاری کودکان و نوجوانان بودند اما هر نوع گفت‌وگو با آنها نیازمند دریافت مجوز از بهزیستی بود و همچنین باعث شد حرف‌های ناگفته آنان تنها به بدرقه‌ای ختم شد.
نظر شما