این اثر نمایشی، مخاطب را با صبر، شکیبایی و همدلی آشنا میکند و داستان زنانی را روایت میکند که با طمع و حسادت، مسیر عشق و زندگی دیگران را تحت تأثیر قرار میدهند. نور ملایم صحنه، سایههای آرام روی چهرههای پر از تجربه سالمندان را روشن میکند؛دستهایی که سالها زندگی را لمس کرده، حالا تنبور در دست گرفته و با موسیقی و حرکت، لحظهای زنده از زندگی را بر صحنه میآفرینند. صدای تنبور، ریتم قلبهای صبور و تجربهمند این هنرمندان را بازتاب میدهد و تماشاگر را درگیر داستانی از عشق، حسادت و تلاش برای درک همدیگر میکند.
حسن سرچاهی، کارگردان «لطیف»، درباره این تجربه گفت: شش ماه تمرین با این عزیزان، تجربهای متفاوت و بینظیر بود. صبوری، همراهی و عشق آنها به هنر هر روز مرا شگفتزده میکرد، هر حرکت و هر نگاهشان پر از زندگی و تجربه بود. وی ادامه داد: داستان نمایش بر محور همدلی، کاهش توقعات فردی و مواجهه با طمع و حسادت شکل گرفته است؛ نمایش به مخاطب یادآوری میکند که خواستههای نفسانی میتواند دید انسان به عشق و اطرافیانش را محدود کند، اما صبر و همدلی مسیر تازهای برای زندگی رقم میزند. سرچاهی افزود: کار با سالمندان باعث شد نگاه تازهای به زندگی پیدا کنم. آنها با صبر و همراهی خود نه تنها نمایش را زنده کردند، بلکه درسهای بزرگ انسانی درباره همدلی، صبر و احترام به دیگران به ما آموختند. وی تاکید کرد: نمایش «لطیف» روایت زنانی است که با طمع و حسادت، جهان پیرامون خود را تاریک میکنند و در مقابل، شخصیتهایی با عشق، سعی داشته مسیر زندگی را تغییر دهند. شخصیت خاتون زنی است پر از حسادت و طمع که حتی عشق واقعی همسرش را نمیبیند و تصمیماتش، زندگی اطرافیان را به چالش میکشد. فاطمه سلیمانی آهی، بازیگر نقش خاتون، درباره نقش خود گفت: خاتون زنی است پر از عقده و حسادت، که نمیتواند عشق همسرش را ببیند. او از عشق سوءاستفاده میکند و تصمیماتی میگیرد که مسیر زندگی اطرافیانش را تغییر میدهد. وی تاکید کرد: بازی در این نقش به من فرصت داد تا پیچیدگیهای انسانی و تأثیر خواستههای بیپایان بر روابط را تجربه کنم. این بازیگر نقش خاتون افزود: با وجود تلخیها و طمع خاتون، این نقش نشان میدهد که طمع و حسادت مسیری جز سیاهی و تاریکی مطلق نیست که انسان را به نابودی مطلق می رساند. ویژگی برجسته نمایش «لطیف»، حضور کامل بازیگران سالمند است؛ افرادی که با تجربه زندگی، نقشها را با ظرافت و حرفهایگری اجرا میکنند و عمق انسانی نمایش را دوچندان کردهاند. بازیگران شامل فاطمه سلیمانی آهی، ناصر آموزگار، جمشید یاسایی، مجید بیکی، علیرضا سارانی، زهرا جلالی و ثریا رضا قلی هستند که با حضور و شور خود، صدای سالمندان را به صحنه آوردهاند. موسیقی و آواز اثر توسط حمید منصوری اجرا شده و طراحی صحنه و لباس توسط هانیه فردوسی انجام شده است. طراحی ماسک و صورتک توسط حسن سرجایی، تجربهای همزمان بصری و شنیداری خلق کرده که روایت سالمندان را برجستهتر میکند. تماشاگران در طول اجرا با قصهای مواجه میشوند که همزمان دلنشین و واقعی است؛ داستانی که از زبان سالمندانی روایت میشود که با تجربه زندگی، صبر و مهربانی لحظهلحظه نمایش را شکل میدهند. این تجربه نشان میدهد هنر محدود به سن نیست و هر سال زندگی، عمق و زیبایی بیشتری به اجرا میبخشد. «لطیف» نمایشی است که با قدرت روایت سالمندان و نگاه انسانی هنرمندانش، مخاطب را به تفکر، همدلی و تجربه لحظاتی ناب دعوت میکند و صدای کسانی را به صحنه میآورد که اغلب نادیده گرفته میشوند. این نمایش تصویری ملموس از صبر، عشق، حسادت و طمع انسانهاست و با حضور سالمندان، تجربهای واقعی و فراموشنشدنی خلق کرد.
نظر شما