سایکودرام؛ صحنه‌ای برای بازسازی اعتماد به نفس و بازگشت به جامعه

سایکودرام و تئاتر درمانی امروز به عنوان روش‌های نوین درمانی، فراتر از رفع اختلالات روانی، مسیر بازسازی اعتماد به نفس و ارتقای مهارت‌های اجتماعی را برای افراد دارای نیازهای ویژه هموار می‌کند.

مریم گیلاسیان، روان‌شناس و درمانگر هنری، با تأکید بر اهمیت درمان‌های مبتنی بر هنر، گفت: سایکودرام و تئاتر درمانی نه تنها به بهبود اختلالات روانی کمک می‌کند، بلکه فرصتی بی‌نظیر برای کشف توانمندی‌های پنهان افراد فراهم می‌سازد و زمینه را برای تقویت مهارت‌های اجتماعی، خودباوری و اعتماد به نفس هموار می‌کند.
وی با اشاره به اجرای نمایش «تئاتر اعصاب و روان» افزود: در سایکودرام، افراد می‌آموزند احساسات، افکار و چالش‌های درونی خود را از طریق نقش‌آفرینی بیان کنند؛ فرآیندی که به شکل چشمگیری توجه، مهارت‌های حرکتی و حرمت نفس را تقویت می‌کند.
گیلاسیان یادآور شد: شرکت‌کنندگان پس از اجرای نمایش، با اعتماد به نفس بالاتر و آمادگی روانی بیشتر به زندگی اجتماعی بازمی‌گردند و نه تنها پذیرش اجتماعی بهتری تجربه می‌کنند، بلکه به باور عمیق‌تری نسبت به خود و توانایی‌هایشان دست می‌یابند.
وی افزود: تئاتر درمانی در حوزه اعصاب و روان می‌تواند نقطه عطفی در مسیر توانمندسازی افراد دارای نیازهای ویژه باشد و هنر را به ابزاری برای درمان، ارتباط و بازسازی هویت فردی و اجتماعی تبدیل کند.
«آزمون»؛ روایت بازشناسی هویت و امکان دوباره زیستن

مجید عبدوس، کارگردان و نویسنده نمایش «آزمون»، این اثر را فراتر از روایت قضاوت و آزمودن دیگران دانست و گفت: آزمون تلاشی است برای بازگشت انسان از دل رنج روانی و بازسازی هویت، عشق و پیوندهای انسانی؛ روایتی که مرز میان خیال و واقعیت را به پرسشی جدی برای مخاطب تبدیل می‌کند.
وی افزود: «ما در «آزمون» از اصول سایکودرام بهره برده‌ایم؛ به این معنا که شخصیت‌ها و موقعیت‌ها فرصتی برای بازیابی احساسات و تجربیات درونی فراهم می‌کنند و تماشاگر را با مسیر روانی و احساسی شخصیت‌ها همراه می‌سازند.
عبدوس درباره محور اصلی نمایش توضیح داد: نمایش روایت بازگشت مادری است که پس از دوره‌ای دشوار در بخش روان‌پزشکی، تلاش می‌کند میان خاطرات آسیب‌دیده و واقعیتی ناپایدار، دوباره خانه و خانواده خود را بسازد.
وی افزود: مادر در مسیر بازگشت با سه دخترش مواجه می‌شود؛ اما این مواجهه نه برای قضاوت، بلکه آزمونی است برای خود او در مسیر بازیابی عشق، حافظه و ارتباط انسانی. این روش در واقع همان کاربرد سایکودرام در زندگی واقعی است، جایی که تجربه کردن نقش‌ها، به بازسازی هویت و اعتماد به نفس کمک می‌کند.
عبدوس توضیح داد: دختران شخصیت اصلی نماد بخشی از روان مادر هستند؛ سیما با سکوت، ساناز با نظم وسواس‌گونه و ساغر با خنده‌ای دفاعی، ترس‌ها و زخم‌های پنهان او را نمایندگی می‌کنند.
وی افزود: نمایش بر سه محور هویت و حافظه، ترمیم روانی و پذیرش ضعف‌های انسانی استوار است و باور ما این است که درمان زمانی کامل می‌شود که عشق و پذیرش همراه آن باشد.
عبدوس به استفاده از عناصر نمادین اشاره کرد: صدای باران، تیک‌تاک ساعت، گلدان خشک، قاب عکس وارونه و تغییر نور از سرد به گرم، تماشاگر را به جهان درونی شخصیت‌ها می‌برد و زبان ناپیدای اثر را شکل می‌دهد.
وی با تأکید بر تجربه بازیگران گفت: با حضور افرادی که تجربه‌های زیسته روانی دارند، تلاش شد فضایی امن، انسانی و غیرقضاوت‌گر ایجاد شود تا نمایش روایتگر بخشی از واقعیت کسانی باشد که کمتر دیده می‌شوند. 
به این ترتیب، «آزمون» همزمان یک اثر هنری و یک فرآیند سایکودرام برای بازیابی احساسات و اعتماد به نفس است.
نمایش «آزمون» به نویسندگی و کارگردانی مجید عبدوس و با اجرای گروه هنری خادم‌الحسنین از استان سمنان، روز پنجشنبه ساعت ۱۵ در سالن نگاه تالار فخرالدین اسعدگرگانی در هشتمین جشنواره تئاتر منطقه‌ای افراد دارای معلولیت «کاسپین» روی صحنه رفت

کد خبر 163214

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
3 + 5 =

خدمات الکترونیک پرکاربرد