به گزارش روابط عمومی و امور بینالملل، سید جواد حسینی رئیس سازمان بهزیستی کشور در یادداشتی نوشت:
در بازدید از خانه کودکان "مؤسسه خیریه نیکگامان جمشید" و در گفتوگو با دختران دبیرستانی مقیم این مرکز و نیز آقای دکتر اشکان تقیپور مدیر و مؤسس خیریه با تجربهای عینی و الهامبخش مواجه شدم که شایسته تأمل، تبیین و تعمیم است.
تجربهای ساده اما عمیق و اثربخش که تحت عنوان «بازدید دانشگاهی» در حال اجراست و بهخوبی با سیاستهای تحولی سازمان بهزیستی در حوزه حمایتهای معنوی اجتماعی و توانمندسازی پایدار جامعه هدف هم راستاست.
در این برنامه هر یک از فرزندان مقیم خانه کودکان بر اساس علاقه و استعداد شناسایی شده، در قالب یک تور فردی و به همراه مربی خود به دانشگاه ارائه دهنده رشته مورد علاقهاش معرفی میشود.
نکته مهم آن است که این حضور، صرفاً یک بازدید نمادین نیست؛ بلکه شامل شرکت در کلاسهای درس، گفتوگوی مستقیم با دانشجویان، اساتید و مسئولان آموزشی و آشنایی واقعبینانه با مسیر تحصیلی و چشمانداز بازار کار آن رشته است.
نمونه عینی و دلنشین این رویکرد، بازدید «محدثه» دختر دبیرستانی علاقهمند به رشته گرافیک به همراه دکتر اشکان تقیپور از دانشکده هنرهای زیبا بوده؛ بازدیدی که با استقبال ریاست دانشکده همراه شده و برای این نوجوان، تصویری ملموس و امیدبخش از آینده ترسیم کرده است.
این برنامه از آن جهت برای من خوشایند و حائز اهمیت است که بهروشنی با چرخشهای تحولی سازمان بهزیستی انطباق دارد. از جمله: حرکت از رویکرد مستمری بگیر صرف به سیاست فرصتآفرین و توانمندسازانه؛ چرا که این اقدام، فرزندان را از چرخه حمایت منفعل خارج و وارد مسیر خوداتکایی میکند و نیز عبور از رویکرد انزوایی و غیر اجتماعی به جامعه پذیری و اجتماعی سازی؛ جایی که دانشگاه بعنوان نهادی اجتماعی، در نقش «مشاور و راهنمای آیندهسازان کشور» ایفای نقش میکند و پیوند دانشگاه ـ جامعه به شکلی خلاقانه محقق میشود.
دستاوردهای این برنامه ساده اما خلاقانه، قابل توجه است: افزایش انگیزه و خودباوری فرزندان تحت حمایت، تصمیمگیری آگاهانه درباره آینده تحصیلی و شغلی، تصویرسازی واقعبینانه از مسیر زندگی، ارتقای کیفیت خدمات از سطح نگهداری به سطح توانمندسازی، و کشف استعدادها برای سرمایهگذاری هدفمند.
این دستاوردها برای بهزیستی و مؤسسات فعال در حوزه مراقبت از کودکان، سرمایهای ارزشمند و برای جامعه، عاملی پیشگیرانه در برابر بیکاری، انزوای اجتماعی و اتلاف سرمایه انسانی است.
آنچه مشاهده شد، واجد رویکردهای پیشگیرانه، توانمندساز و جامعهنگر است و سه رکن «کودک تحت حمایت»، «نهاد حامی» و «نهاد آموزش عالی» را در یک همکاری هدفمند و معنادار کنار هم قرار میدهد.
تداوم و گسترش این الگو، چه در مؤسسه نیکگامان جمشید و چه در سایر مراکز تحت نظارت بهزیستی، میتواند گامی عملی در مسیر عدالت آموزشی و ایجاد فرصتهای برابر برای آیندهسازان این سرزمین باشد.
در جریان این بازدید، مطلع شدم که سه نفر از دختران این مرکز هم اکنون شاغلاند و در زمان حضور ما هنوز از محل کار بازنگشته بودند؛ نشانهای روشن از آنکه مسیر مهارتآموزی و توانمندسازی، در این مجموعه به درستی انتخاب شده است.
همین تجربههای عینی است که به سیاستگذاری معنا میبخشد و برنامههای کلان را از سطح کاغذ به متن زندگی واقعی مردم پیوند میزند.
در همین راستا نخستین جشنواره فرهنگی و هنری فرزندان مراکز نگهداری بهزیستی در سال آینده برگزار خواهد شد؛ جشنوارهای که تاکنون شناسایی ۱۵۰۰نفر از فرزندان مراکز شبهخانواده در ۱۲رشته از جمله شعر، ادبیات، سرود، تئاتر و نمایش را به همراه داشته است.
همچنین در گفتوگو با فرزندان این مرکز تأکید کردم توجه به استعدادها و انتخاب مسیر مهارتی، مایه امید و خرسندی است و سازمان بهزیستی با جدیت از این مسیر حمایت خواهد کرد.
بیتردید، نیکگامان جمشید یکی از مؤسسات موفق در حوزه بازپیوند و بازسازی اجتماعی به شمار میرود.
مراکز شبهخانوادهای از این دست نشان میدهند که اگر نگاه، نگاه توانمندسازی باشد و اگر کودک در مرکز توجه قرار گیرد، حتی در دشوارترین شرایط نیز میتوان بذر امید کاشت.
آیندهای که در این خانهها شکل میگیرد، حاصل مشارکت انسانهایی است که باور دارند «خانه» صرفاً یک نسبت خونی نیست؛ گاهی مجموعهای از توجه، اعتماد و فرصت است. جایی که کودکان نه با گذشتهشان، بلکه با تواناییها و رؤیاهایشان شناخته میشوند و زندگی دوباره، درست از همینجا آغاز میشود.
نظر شما