مسعود فیروزی درخصوص یکی از مشکلات و دشواری‌های کار در مراکز شبه‌خانواده، گفت: فرزندانی که به مراکز ما می‌آیند همگی در زندگی خانوادگی خود با مشکلات بزرگی مواجه بوده‌اند. خانواده، بزرگترین و اصلی‌ترین نقش تربیتی در جوامع را ایفا می‌کند، به نحوی که والدین به‌عنوان ارکان بنیادی این نهاد، رشد اجتماعی و عاطفی فرزندان را میسر می‌سازند. آن چیزی که نقش خانواده را پررنگ تر می‌نماید آثار سوء رشدی، تربیتی، رفتاری، اجتماعی و شخصیتی بر فرزندان می‌باشد.
وی افزود: زمانیکه فرد از همان دوران کودکی با چالش‌های متفاوت در محیط خانواده روبه‌رو شود، تاثیرات عمیق و مخربی بر روح و روان او باقی خواهد ماند. بسیاری از مشکلات اجتماعی ریشه در گسست فرد از خانواده دارد. این کودکان در ارتباط با خود ، با خواسته‌ها و نیازهای خود دچار مشکل هستند و باید در اتخاذ شیوه‌های تربیتی بسیار محتاطانه رفتار کنیم.
مدیرکل بهزیستی خراسان رضوی خاطرنشان کرد: شبه خانواده الگویی است که در آن کادری حرفه‌ای، امکان مراقبت از کودکان و نوجوانان را در یک محیط مشابه و مبتنی بر پایه‌های خانواده، فراهم می‌کنند. این مدل یکی از بهترین مدل‌هایی است که یک نهاد مراقبتی می‌تواند پیش بگیرد و در آن تا حد امکان یک محیط کودکانه و نزدیک به پایه و اساس خانواده را برای اعضا، به وجود بیاورد. مراکز فقط محلی برای نگهداری کودکان نیست بلکه باید بتوانیم جای خالی خانواده را برای کودک پر نماییم و این مسئولیت دشواری است.
وی افزود: نوع و جنس مشکلات کودکان در مراکز با یکدیگر فرق می‌کند و در نتیجه روش برخورد و شیوه‌های تربیتی هر کودک با کودک دیگر در مراکز باید متفاوت باشد. نمی‌توان یک نسخه عمومی برای همه آنها نوشت و به صورت یکسان با همه آنها رفتار کرد و یک الگوی تربیتی را برای همه فرزندان به‍‌کار برد و این یکی از دشواری‌های کار در مراکز است. باید یک رویکرد حرفه‌ای و متناسب با نیازهای کودکان و نوجوانان انتخاب شود و بسته به تعداد فرزندان و نیازهای جزئی و عمده‌ای که با آن مواجه هستند، برنامه‌ریزی‌های متفاوتی وجود داشته باشد.
نظر شما