حوریه از شهری که نشانش را ماه می شناسد خورشیدی برای زندگیش ساخت

می دانست هیچکس جز خودش نمی تواند او را یاری دهد نگاهی به آسمان انداخت آبی و زیبا ،در دل خدا را صدا کرد و دست به قیچی برد باید می آموخت حتی اگر پارچه آبی قدیمی باارزش مادرش را که یادگار سالهای دور بود خراب می کرد ،حتی اگر بسختی متوجه گفته های مدرس خیاطی می شد حتی اگر راه تا شهردور بود و سخت ... پس او آموخت و پارچه های مشتریانش را با بهترین برش ها نوازش کرد او توانست با حمایت طرح توانبخشی مبتنی بر جامعه بهزیستی در روستای پشتوک ؛راهی برای خود بسازد به زیبایی و رنگارنگی نخ های دوک خیاطیش،حوریه از شهری که نشانش را ماه می شناسد خورشیدی برای زندگیش ساخت. حوریه صمدی بانوی ناشنوای موفق ساکن روستای پشتوک شهرستان ماهنشان