به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل، در تعالیم مقدس اسلامی و فرهنگ غنی ایرانی تا ۲۰۰ سال پیش، مرکزی برای نگهداری کودکان بی‌سرپرست وجود نداشته چون جای کودک همیشه داخل خانواده بوده حتی زمانیکه به علتی والدین کودک نمی‌توانستند از او نگهداری کنند، مراقبت از کودک به یکی از اقوام کودک سپرده می‌شد.
در این طرح، خانواده‌های علاقمند، داوطلبانه برای این کار خداپسندانه اعلام آمادگی می‌کنند تا از کودکان فاقد سرپرست به صورت موقت در خانواده خود تا مدتی موقت میزبانی کنند. بعد از این مدت، کودک دوباره به خانواده زیستی خود بازمی‌گردد.
خانواده‌ها برای ثبت نام و کسب اطلاعات بیشتر باید در سامانه فرزندپذیری سازمان بهزیستی ثبت نام کنند که پس از آن بهزیستی و موسسات همکار، شرایط لازم خانواده را بررسی می‌کنند و در صورت آمادگی خانواده، دوره‌های آموزشی لازم را برای خانواده‌ها برگزار می‌کنند و در نهایت کودک وارد خانواده می‌شود.
البته برای حفظ امنیت و سلامت کودک، نظارت‌های لازم نیز انجام می‌شود.
نباید فراموش کرد که این روش، فرزندخواندگی نیست و قرار نیست اسم کودک وارد شناسنامه خانواده شود یا بخشی از اموال خانواده به نام کودک شود.
مراکز نگهداری کودکان بی سرپرست و بدسرپرست منتظر خانواده‌ها هستند چراکه جای همه کودکان این سرزمین، داخل خانواده است. کودک، مهمان و خانواده، میزبان است.
طرح میزبان، تکمیل کننده سایر طرح های خانواده محوری است که در سال‌های گذشته در کشور اجرا شده است و به دنبال اصلاح آیین نامه اجرایی ماده ۲۲ قانون حمایت از کودکان و نوجوانان فاقد سرپرست موثر (مصوب ۱۳۹۲) به تصویب رسید و پس از ابلاغ شیوه نامه اجرایی توسط وزیر دادگستری در مهرماه سال ۱۴۰۲ به سازمان بهزیستی ابلاغ شد.
خانواده های متقاضی می توانند برای دریافت اطلاعات بیشتر به سامانه ملی فرزندپذیری به آدرس http://adoption.behzisti.net بخش «خانواده میزبان» مراجعه کنند.
نظر شما