علی آراسته یادآور شد: بیشتر این کودکآزاریها از نوع مسامحه و غفلت بوده است.
در تعاریف قانونی، کودکآزاری در چهار حیطه جسمی، روانی، جنسی و مسامحه و غفلت طبقهبندی میشود.
آراسته گفت: کودکآزاری جنسی معمولا به اورژانس اجتماعی یا نهادهای قانونی گزارش نمیشود و کودکآزاری روانی نیز عموما مورد توجه واقع نمیشود بنا بر این دو نوع گزارش شدهی اصلی، کودکآزاری جسمی و مسامحه و غفلت است.
وی در عین حال یادآور شد: این گزارشها نشاندهندهی وضعیت واقعی جامعه نیست چون بسیاری از کودکآزاریهایی که در جامعه انجام میشود در آمار اورژانس اجتماعی نیست.
وی محرومیت از تحصیل، محرومیت غذایی، فقر غذایی، نداشتن لباس و الزامات بازی، رشد و تحصیل را از مصادیق کودکآزاری مسامحه و غفلت ذکر کرد و گفت: به خاطر شرایط سخت زندگی، خانواده قادر به تأمین نیازهای کودکان نیستند و باید این مسئله لحاظ شود.
آراسته در ادامه گفت: بعد از اینکه موردی از کودکآزاری به بهزیستی گزارش میشود در مرحله اول تیم سیار بهزیستی در محل حضور یافته و مشکل را بررسی میکند تا چنانچه موضوع همان جا قابل حل باشد آن را حل کند اما چنانچه قابل حل نباشد مورد به اورژانس اجتماعی ارجاع داده میشود و در آنجا جلسات متعددی با خانواده و یا بستگان فرد، بسته به عمق مشکل و اینکه مشکل به وجود آمده ناشی از غفلت والدین بوده و یا اینکه والدین صلاحیت لازم را ندارند، برگزار شده و موضوع بررسی میشود.
وی اظهار کرد: چنانچه در این جلسات مشخص شود که والدین صلاحیت لازم برای نگهداری کودک را ندارند، سریع مورد به دایره سرپرستی دادگستری گزارش شده و با ورود دادستان و دایره سرپرستی دادگستری، پرونده بررسی شده و چنانچه تشخیص داده شود که والدین صلاحیت نگهداری کودک را ندارند، کودک در مراکز بهزیستی پذیرش میشود.
وی عنوان کرد: حتی در مورد کودکانی که در مراکز بهزیستی پذیرش شدهاند نیز مددکار و مشاوران ما پیگیر هستند که زمینه برگشت کودک به خانواده را فراهم کنند و در خانواههایی که صلاحیت نگهداری کودک را ندارند چه به دلیل مشکلات اخلاقی و چه اشتغال و ... تمام سعی ما بر این است که خانواده را توانمند کنیم تا فرزند بتواند به خانواده برگردد.
نظر شما