اتیسم ناتوانی نیست، یک توانایی متفاوت است

از لای نرده های پارک به زمین بازی کودکان نگاه می کنم، همگی در حال گپ و گفت و استفاده از کلمات برای برقراری ارتباط با یکدیگرند؛ گاهی با هم ترش رویی می کنند و گاهی مهربانانه گپ می زنند. آنطرف تر یک اتیسمی با صورتی مات زده، دست در دست مادر فقط نگاه می کند، این زندگی روزمره آنهاست.

 از هر 150 تولد یک اتیسمی پا به گیتی می گذارد یعنی از هر 150 مادرباردار یک اتیسمی به جمعیت این افراد اضافه می شود که هر چند این آمار در کشورهای توسعه یافته متفاوت است ولی در ایران قابل ملاحظه است. بر طبق آمار های رسمی، نرخ شیوع اختلال به اتیسم در پسرها بیشتر از دخترهاست و با توجه به اینکه هنوز هیچ تشخیص پزشکی قطعی برای اختلال آن وجود ندارد مداخله زود هنگام موثر است،این اختلال در همه گروههای قومی واقتصادی به یک اندازه شیوع دارد. 

اتیسم مهارت های اجتماعی و ارتباطی فرد را مختل می کند. فرد توانایی برقراری ارتباط و انتقال و دریافت احساسات از اطرافش را ندارد از لحاظ جسمی حسهای پنج گانه این افراد متفاوت است. این ناهماهنگی در حواس باعث اضطراب و پرخاشگری و بهم ریختگی در فرد می شود. هیچ دو فرد دارای اتیسم از نظر طیف علائم شبیه هم نیستند.

برخی از علائم اتیسم رفتارهای تکراری، ناتوانی در صحبت کردن، اجتناب در برقراری تماس چشمی، عدم توانایی برقراری ارتباط با دیگران ،عدم درک احساس خطراست. با وجود رفتارهای متفاوت این کودکان، خانواده تنها محل امن و بروز خلاقیت های آنان است.

بسیاری از این افراد به علت تمرکز برروی یکی از حواس دارای استعداد ویژه ای هستند که با آموزش و آگاهی دادن به خانواده ها می توانند افراد موفقی شوند. دربزرگسالی نیز ازدواج ، باروری ،حرفه آموزی و ایجاد شغل برای این افراد خود چالش بزرگی است. اتیسم به تنهایی وحشتناک و غیر قابل درک نیست، عدم درک شناخت اوتیسم آن را دشوار کرده است  و چیزی که  والدین را نگران می کند غیر قابل پیش بینی بودن رفتارهای کودکان است. 

اتیسم ها از ما  فاصله میگیرند ما با رفتار خود این فاصله را بیشتر نکنیم و با آنها به عنوان اعضای جامعه انسانی برخورد کنیم.آنها به دوراز حسادت ها و قضاوت ها هستند و هرچیزی که از طریق حواس دریافت کنند را باور دارند به همین جهت به نسبت سایرافراد آسیب پذیرترهستند.  این افراد، شبیه ما هستند اما صفات منفی انسانی را ندارند آنان را به لحاظ ظاهری قضاوت نکنیم. درک کردن  این کودکان ساده نیست به نحوی آنان قرنطیه اجتماعی شده اند ما باید مرزهای قرنطینه را کم رنگ کنیم.

نرگس افتخاری