به عنوان یک مادر تیتر خبر را خواندم دلم هری ریخت، اما وقتی لید و مشروح خبر را خواندم دلم ریش شد، قتل متفاوت آنهم یک بهشتی روی زمین که معلولیت ذهنی و جسمی داشته، بی شک این خبر نه تنها دل من بلکه دل صدها انسان با احساس را نخوانده به درد آورده است.
خط آخر خبر انگیزه قتل فرزند توسط مادر و خاله را خسته شدن از وضعیت این کودک و ناتوانی در نگهداری و هزینه های او عنوان شده است.
به محض دیدن خبر تصویر معصومانه این کودک را که شاید در آن لحظه توانی برای فریاد و کمک نداشته در ذهنم تجسم شد، شاید درد آور ترین خبر قتلی که تاکنون خوانده ام،
همزمان نگارش گزارش ۲سال پیش روز مادر را بیاد آوردم، گزارشی با عنوان "دستان این مادران را امروز باید ویژه بوسید"، تحریر گزارشی از سختی ها و مشکلات نگهداری فرزندان معلول توسط خانواده ها بویژه مادران این فرزندان که در نگهداری و پرورش آنها چه سختی های پنهانی دارند ولی همه را با جان و دل خریده اند.
بیاد مصاحبه با مادری افتادم که فرزند معلول زمین گیر داشت و به علت جابجایی فرزندش دیسک کمر گرفته بود، بیاد صحبتهای سرشار از سختی اما امیخته با عشق مادر دیگری افتادم که آرزو داشت مرگ او و فرزندش همزمان باشند تا سختی نگهداری فرزندش را کسی دیگر متحمل نشده باشد.
بیاد عشق مادری با فرزند ۱۶ساله اش افتادم که دچار عقب افتادگی ذهنی و زمین گیر بود، فرزندی که قدرت بلعیدن نداشت و غذاها را برایش له می کرد، او را پوشاک می کرد!
بیاد عشق آن مادر افتادم که دو دختر معلولش را در خانه نگهداری میکرد و خود و زندگیش را وقف انها و آینده نامعلومشان کرده بود.
اگرچه عشق مادرانه در وجود دارم اما به عنوان یک مادر خودم را نمی توانم جای این فرشته های سخاوت دل بگذارم، چراکه دلی به وسعت یک دنیا ایثار دارند که در وجود هرکسی رشد نخواهد یافت.
اگرچه این مادر علت قتل فرزندش را ناتوانی در نگهداری و هزینه های او اعلام کرده ولی ای کاش این مادر بجای دست زدن به این جنایت با مراجعه به بهزیستی و تحویل فرزندش مانع بروز چنین حادثه ای برای آن بهشتی روی زمین و خودش میشد.
اگرچه بسیاری از معلولان به دلیل وجود عاطفه مادرانه و پدرانه در نزد خانواده هایشان نگهداری می شوند اما شماری از این افراد به دلایل مختلف سختی نگهداری در خانواده ها، نداشتن سرپرست و غیره به مراکز بهزیستی سپرده شده اند.
آغوش بهزیستی برای نگهداری از معلولان باز باز است...
نظر شما