افتتاح نمایشگاه «هنر همای»؛ رسم اراده به توان غیرت

آنها مدت‌هاست محدودیت‌های حرکتی خود را فراموش کرده‌، بال گشوده و در حال پرواز فراتر از همه محدودیت‌های ذهنی ما هستند؛ افسوس ما هنوز خودمان را به چرخ ویلچرشان زنجیر کرده‌ایم؛ به راستی اینجا قدرت اراده‌ها همپای هنر به نمایش درآمد.

به گزارش روابط عمومی و امور بین‌الملل به نقل از ایکنا، اینجا همه عصاهایشان را شکسته‌اند، ویلچرهایشان را رها کرده، پله‌ها را پشت سر هم بالا رفته‌اند، به خوبی یاد گرفته‌اند بدوند و به قول خودشان دونده‌های خوبی شده‌اند و حتی بسیار فراتر از همه اینها دست‌هایشان را رها کرده‌اند و با پاهایشان به فتح خواسته‌هایشان رفته‌اند.

اینجا در گالری مهر هنر، ۳۴ هنرمند قدرتمند دور هم جمع شده‌اند و با هنرشان به عالم مباهات می‌کنند و چه کسی است که می‌تواند و جرئت می‌کند بیاید، ببیند و به خود اجازه دهد که با کلامی به غیر از تحسین با آنها سخن بگوید.

عنوان نمایشگاه «هنر همای» است و پوستر آن تصویر پرنده‌ای است که برای اوج گرفتن از روی ویلچر خیز برداشته است. فراتر از گرافیک، به راستی این خیزبرداشتن را در زندگی و هنر تک تک ۳۴  هنرمندی که آثارشان را در نمایشگاه به نمایش و فروش گذاشته‌اند می‌بینی و عمیقاً احساس می‌کنی هر کدام یک «هما» هستند؛ پرنده خوشبختی که هر جا برود و سایه او بر سر هر کسی که بیفتد، خوشبختی و شادی ارمغان خواهد داشت.

آدم‌هایی که اینجا هستند هرگز تسلیم نشده‌اند

وقتی اینجا در گالری مهر هنر، نمایشگاه گروهی «هنر همای» هستی می‌توانی با قدرت و اطمینان قسم بخوری هیچ یک از آدم‌هایی که اینجا هستند هرگز تسلیم نشده‌اند؛ نه تنها هیچ یک از ۳۴ هنرمندی که آثارشان به نمایش درآمده تسلیم نشده‌اند بلکه هیچ یک از ۳۴ خانواده‌ای که این هنرمندان را در خود پرورش داده‌اند نیز تسلیم نشده‌اند.  

اینجا در کنار دختران و پسرانی که دست‌هایشان به تناسب جسمشان نیست و مادرانی که پای محبت فرزندانشان چنان با قدرت ایستاده‌اند و عشق ورزیده‌اند که خود، تصویری زیبا از خلقت آفریده‌اند می‌توانی بایستی و تماشایشان کنی، مادرانی که با افتخار در کنار فرزندشان استعدادهای نهفته‌یشان را کشف کرده‌اند، ایستاده‌اند و به تربیت آن‌ها افتخار می‌کنند.

اما فراتر از همه این احساسات لذت بخش، باید نشست پای صحبت‌شان.

ناهید کلوشانی، مدیرعامل بنیاد خیریه معلولین ایرانیان به دلیل بیماری فلج اطفال روی ویلچر می‌نشیند (که همین دیروز اعلام شد در ایران ریشه کن شده و دیگر هیچ کودک جدیدی به این بیماری مبتلا نمی‌شود)، از تأسیس مؤسسه‌اش، از اینکه چطور برای گرفتن حق بچه‌های معلول آنقدر دویده که دونده خوبی شده، از اینکه چطور به بچه‌های معلول سخن گفتن یاد می‌دهد و ... گفت و بیان کرد که خوشحال است که اینجاست چرا که اینجا جایی است که هنر بچه‌ها دیده می‌شود.

فرامرز ارجمند، استاد هنر است او هم خودش اثر آورده و هم شاگردانش. سال‌هاست هنر تدریس می‌کند و معتقد است بچه‌های معلول اعتماد به نفس دارند اما مشکل این است که هنرشان دیده نمی‌شود، می‌توانند بسیار بهتر از این هم اثر خلق کنند فقط اگر بیشتر حمایت شوند. از این می‌گوید که خارج از کشور اثر هنرمندان را بهتر می‌خرند اما اینجا نه. برای تدریس نقاشی از خانواده‌های جانبازان و شهدا اصلاً پول نمی‌گیرد، از بچه‌های معلول هم شهریه بسیار کمی می‌گیرد.

کلی خاطره دارد از بچه‌های سالمی که یک تصادف آنها را معلول و افسرده کرده بود اما هنر درمانشان کرد و گله دارد از نبود حمایت‌ها و تمام پله‌ها و نرده‌هایی این شهر.

بدون حضور در صحنه، پاهایم درد می‌کند

آرزو ایمانی، بازیگر، کارگردان و عکاس و ... است. بخشی از رزومه کاریش را که می‌گوید، بی‌اختیار از خودت می‌پرسی اگر پاهایش و جسمش کاملاً سالم بود حال کجا بود؟ انگار سؤالت را از ذهنت می‌خواند؛ می‌گوید من از چیزی که هستم خوشحالم. هنری که دارم لطف خداست. تأکید می‌کند اگر صحنه تئاتر را از او بگیرند، بدون صحنه پاهایش درد می‌کند که ۲۴ ساعت در روز فرصت زیادی است و می توان هر لحظه اش یک هنر خلق کرد. بدون عصا به سختی راه می‌رود اما تابلویی که در نمایشگاه عرضه کرده عصایی شکسته است و من باور دارم او نه عصای دستش که محدودیت ذهنش را شکسته و برای به دست آوردن هر آنچه آرزو داشته جنگیده است.

فکر می‌کنم این واقعیت زندگی همه هنرمندان معلول است، اگر دیده نشوند اگر تلاش‌هایشان دیده نشود جسمشان درد می‌گیرد. می‌توان از زندگیشان صدها فیلم انگیزشی برای زیستن درست و هنرمندان زیستن ساخت اما افسوس که دیده نمی‌شوند.

اینجا پر از هنرمند است و باید برای مصاحبه آنها را انتخاب کنی، اما گاهی آنها تو را انتخاب می‌کنند؛ سعی می‌کند بلند حرف بزند اما حنجره‌اش یاری نمی‌کند آثارش را نشان می‌دهد. کار ظریف روی چوب تصویر پلنگی با تمام جزئیات. می‌گوید ناراحت می‌شود وقتی کسی باور نمی‌کند این هنر اثر اوست اما او ادامه می‌دهد و تلاش می‌کند.

هنرمند دیگری(روشندل) موسیقی زیبایی می‌نوازد و فرد دیگری همراهش نوای دل‌انگیزی را می‌خواند. روحت آرام می‌گیرد. بچه‌ها حرفهایشان را می‌زنند، درد و دل می‌کنند و آرام می‌شوند. یک ساعت دیگر که وقت گالری به اتمام رسید باز هم وارد همان خیابان‌ها و کوچه‌هایی خواهند شد که میلیاردها چاله دارد. انگار اینجا تجدید قوا می‌کنند که بروند باز هم برای زندگی کردن بجنگند.

محمدهادی ایازی، معاون سابق وزیر بهداشت، عیسی علیزاده، معاون فرهنگی جهاد دانشگاهی، سید جواد شوشتری رئیس سازمان قرآنی دانشگاهیان کشور، ذوالفقار یزدان مهر، معاون امور مشارکت‌های مردمی، مؤسسات غیردولتی و توانمندسازی و امور مجلس بهزیستی کشور نیز در این مراسم افتتاحیه در کنار هنرمندان بودند.

رئیس سازمان قرآنی دانشگاهیان کشور در این مراسم از آمادگی کامل برای همه گونه حمایت از معلولان سخن گفت و یزدان مهر نیز از طرح بهزیستی برای راه‌اندازی شرکتی دانش‌بنیان به سهام‌داری معلولان و البته خرید کارهای هنری هنرمندان معلول با هدف حمایت.

هنرمندان نیز از خواسته‌هایشان گفتند؛ از اینکه اساتید مجرب به کمک هنرمندان معلول بیایند تا توان هنری آنها ارتقا پیدا کند. از اینکه جامعه هنر آنها را به جای معلولیتشان ببیند  از اینکه نه ساختار فرهنگی و نه ساختار فیزیکی جامعه مناسب معلولان نیست و آینده همین اکنون است و باید برای همین بچه‌های معلول کاری کرد.

از اینکه هنوز هم قوی هستند حتی اگر ... .

شب گذشته به همت خیریه متوسلین به امام رضا(ع) مراسم افتتاحیه نمایشگاه «هنر همای» حاوی آثار نقاشی ۳۴ هنرمند برجسته توانیاب کشور در گالری مهر هنر برگزار شد. این نمایشگاه با هدف نمایش توانمندی و هنر هنرمندان توانیاب به نفع امور خیریه و هنرمندان برپا شد اما به راستی همپای هنر اینجا قدرت اراده‌ها به نمایش درآمده است.

کسانی که این تابلوها و آثار نقاشی را می‌خرند قدر مسلم تمام لحظاتی که به تماشای آنها خواهند نشست به غیر از هنر زیستن، مبارزه کردن، خسته نشدن، مقاومت کردن و ادامه دادن را دریافت خواهند کرد.

برای بازدید از این آثار هنری از ساعت ۱۱ تا ۲۰ روزهای سوم تا ششم تیرماه، می‌توانید به گالری مهر هنر به نشانی تجریش، میدان قدس، خیابان دزاشیب، جنب بازار کامپیوتر و موبایل شمرون، گالری مهر هنر مراجعه کنید.

کد خبر 835

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
5 + 5 =