به گزارش روابط عمومی اداره کل بهزیستی استان همدان متن این بیانیه بدین شرح است:
قالَ رَسُولُ اللهِ - صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِه - : أحسَنُ النّاسِ إیماناً أحسَنُهُم خُلُقاً و ألطَفُهُم بِأهِله". بحار الأنوار، ج۷۱، ص۳۸۷ "
پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمود: نیکوترین مردم از نظر ایمان، خوش اخلاق ترینِ آنها و مهرورزترین شان با خانواده خود است.
نظر به اینکه خشونت علیه زنان در خانواده مسئله ای است جهانی، بازتاب آزار زنان در جامعۀ بین المللی نیز وسیع بوده است. در چهارمین کنفرانس حقوق بشر در وین (سال ۹۷) خشونت علیه زنان یکی از سوژه های دارای اولویت برای بررسی در کنفرانس تشخیص داده شد و این نکتۀ مهم مورد تأکید قرار گرفت که خشونت جسم و روان زنان را تهدید می کند زیرا مردان در اعمال خشونت نقش اصلی را دارند.
شرکت کنندگان در چهارمین کنفرانس حقوق بشر تأکید کردند که قضات، دفاتر پلیس، دفاتر وکالت، کانون های حمایت از خانواده، معلمان و به طور کلی همه مردم جامعه باید موضوع «خشونت» را مورد توجه قرار دهند.
پیش از طرح موضوع در چهارمین کمیسیون حقوق بشر در وین (۹۷)، کمیسیون حقوق بشر در پنجاهمین نشست خود، طی قطعنامۀ ۴۵/۱۹۶۹۴، مورخ ۴ مارس ۱۹۹۴ میلادی، به ارائه گزارشی پرداخت که حاوی یک سلسله واقعیت های تلخ جهانی است. این گزارش کلیۀ اشکال اعمال خشونت بر زنان در محیط خانواده را مورد بررسی قرار می دهد.
در این گزارش خشونت در خانواده چنین توصیف شده است :
از آنجا که خانواده به منزلۀ پناهگاهی مقدس برای آسایش خاطر و هماهنگی اسطوره شده است، خشونت خانوادگی حقیقتاً با آن همخوانی ندارد و از نظر لغوی با چنین مفهومی از خانواده ناهمگون است. خشونت تصویر آرام خانه و نیز امنیتی را که حاصل خویشاوندی است، در هم می شکند. با این حال، براساس شواهد موجود، سرشت دسیسه آمیز خشونت خانوادگی در سراسر جهان و در میان ملت ها و فرهنگ ها به اثبات رسیده است. خشونت خانوادگی پدیده ای جهانی است».
خشونت خانوادگی، خشونتی است که در محیط خصوصی به وقوع می پیوندد و عموماً میان افرادی رخ می دهد که به سبب صمیمیت، ارتباط خونی یا قانونی به یکدیگر پیوند خورده اند. صرف نظر از بی طرفی ظاهری این واژه، خشونت خانوادگی، تقریباً همواره، جرم وابسته به «جنسیت خاص» محسوب می گردد که مردان به زنان روا می دارند
در ایران نیز، تا چند سال پیش، خشونت خانوادگی، به منزله پدیده ای اجتماعی مد نظر نبوده است. هر چند برخی از موارد حاد خشنونت خانوادگی، در مطبوعات انعکاس می یافت، اما معمولاً، خشونت در حکم رفتار ناهنجار فردی در نظر گرفته می شد و اگر هم در زمینه آن بحث می شد، برای روشن کردن علل فردی رفتار خشن بود. چند سالی است که این پدیده مورد توجه سازمان ها و محافل علمی قرار گرفته، به طوری که می توان از برگزاری سمینارها، سخنرانی ها و حتی تشکیل گردهمایی هایی با هدف بررسی و مقابله با خشونت خانوادگی خبر داد.
محققین در بررسی های متعدد خود، به نمونه های مشخص مشکلات فردی و اجتماعی ناشی از خشونت خانوادگی اشاره دارند. به اعتقاد آنها یکی از مهم ترین مشکلات خانواده ها در جامعه امروزی، تحت آزار قرار گرفتن اعضای خانواده است. آزاری که در شکل حاد خود، به بستری شدن آنان در بیمارستان می انجامد. اما قربانیان خشونت، در روابط اجتماعی خود نیز مشکلاتی پیدا می کنند. این افراد، معمولاً عزت نفس خود را از دست داده و در محیط های کاری، کارایی پایینی دارند و رفتارهای پرخاشگرایانه یا حالات افسردگی در آنان مشاهده می شود. علاوه بر تاثیر خشونتها بر فرد خشونت دیده، کودکان آنها به عنوان کسانی که شاهد خشونتهای خانگی بوده اند، از فضای ناامن خانه و صحنه های خشونت آمیز تاثیر پذیرفته و دچار مشکلات روحی و رفتاری می شوند. همچنین احتمال اینکه این کودکان در آینده تبدیل به افراد آزارگر و خشن شوند بالاتر از سایر کودکان است.
تحکیم مبانی خانواده و فرهنگ آن به عنوان یکی از ساز و کارهای مهم در جهت پیگیری و بهداشت روانی مورد توجه اسلام است. با تحکیم مبانی خانواده و بالا بردن فرهنگ آن می توانیم در تأمین بهداشت روانی انسان گام های مؤثری را برداریم. توجه به روابط ظریف زوجین و توجه آنان در زمینه ی نقش ها و وظایفی که نسبت به یکدیگر عهده دار هستند و نیز نقش هر یک در تأمین سلامت روانی طرف مقابل و ارضای کامل نیازهای یکدیگر و آموزش آنها به خانواده ها، نقش تعیین کننده ای در حفظ سلامت روانی آحاد اجتماع دارد. به این ترتیب هر عامل تهدید کننده سلامت خانواده از جمله خشونت خانگی می تواند تأثیرات منفی جبران ناپذیری بر پیکره خانواده وارد سازد.
دلایل بسیاری وجود دارد که برخی زنان خشونت دیده در محیطی که برایشان خشونت زاست باقی می مانند از جمله عشق، اعتقاد به اینکه فرد آزار دهنده قول داده تغییر کند، ترس از دست دادن بچه ها یا دارائی ها، مشکلات مالی، تاثیر پذیری از سخنان منفی و تحقیر آمیز آزارگر(و اعتقاد به اینکه آنچه او می گوید صحیح است)، باورهای عرفی(مانند: با لباس سفید به خانه شوهر رفتن با کفن سفید بیرون آمدن)، نداشتن حامی در بین دوستان و بستگان، ترس از تهدید یا آزار رسیدن به سایر اعضای خانواده از سوی فرد آزارگر و یا نداشتن مکانی امن جهت پناه بردن و ...لیکن با وجود همه این نگرانی ها همچنان تعدادی از زنان در معرض خشونت یا خشونت دیده، فضای خانه یا سایر محیطهائی که در آن مورد آزار قرار می گیرند را ترک کرده و به جستجوی کمک بر می آیند.
تبعیض علیه زنان ناقض اصول برابری حقوق و احترام به کرامت انسانی است و با توجه به اینکه خشونت باز تولید خشونت می کند و زنان نبایستی به واسطه زن بودن در معرض خشونت باشند و برای آنکه زنان در محیطی امن و با آرامش زندگی کنند، وجود قانون الزام آور و اثر گذار و تصویب سریع و کامل لایحه تامین امنیت زنان، ضرورت جامعه امروز ایران است از اینرو کمیسیون حقوق بشر کانون های وکلا ی دادگستری مرکز و فارس ضمن ابراز نگرانی از خشونت علیه زنان، از تمامی اشکال خشونت علیه زنان اعلام انزجار نموده و مجدانه درخواست توجه بیشتر و بسیج افکارعمومی به منظور رفع کلیه اشکال خشونت علیه زنان در جامعه و خانه را دارد.
نظر شما