در رسانه ׀ دغدغه‌های بی‌پایان صاحبان عصای سفید

ساری- ایرنا- قلب‌هایشان روشن‌تر از آیینه است و شوق و شور زندگی در سر دارند ، اما دردهای بی‌پایان امانشان را بریده و عصای سفید به مثابه پرچمی برای ابراز هویت روشن‌دلان و بیانگر حقوق قابل احترام این افراد است که باید به معنای واقعی در جامعه نهادینه شود.

به گزارش ایرنا، نابینایان با ضمیر روشنشان، تپش قلب زندگانی و رسالت بی انتهای طبیعت را ترجمه و با و نگاه معرفتی‌شان صفای فطرت خداوندی را می‌نگرند. نابینایان چنان ارزشی و حرمتی در نزد مردم جوامع مختلف دارند که در تقویم جهانی، ۱۵ اکتبر به عنوان روز جهانی نابینایان، نامگذاری شده تا تمام مردم دنیا، در این روز، توجه خود را معطوف به مشکلات و خواست‌ها و دنیای این عزیزان می کنند تا تبلوری از توانمندی ها، شان و منزلت اجتماعی نابینایان باشد و نگرشی مطلوبی در جامعه نسبت به آنان به وجود آید.

روزعصای سفید، بهانه‌ای است تا معلولانی که از نعمت بینایی محروم هستند اما با چشم دل نعمت های خداوندی را نوازش می کنند به یادآوریم. افرادی که با کمترین ادعا و با تلاش و باوجود محدودیت‌ها، همواره در حال اثبات خود هستند و ثابت می‌کنند که فهم از لمس انگشتان بر برجستگی کاغذ جرقه نمی‌زند، بلکه شعاع افق دل است که بر فهم، سایه می افکند. موفقیت با محدودیت جسمی ناکام نمی ماند و توکل، صبر، استقامت و زمزمه هایی با خالق در سکوت، ادبیاتی آشنا برای آنان بوده و در یک کلام لمس موفقیت با اراده و همت مبتنی بر امیدواری میسر است.

سید مهدی مسلمی جورجاده یکی از جوانان موفق و روشن دل مازندرانی است که از ۶ سال پیش مدیرعامل جامعه نابینایان و کم بینایان مازندران است. آوازه اش را از کارکنان بهزیستی مازندران شنیده بودم ، شماره تماس سید مهدی را از روابط عمومی  بهزیستی گرفتم و قرار ملاقات با او گذاشتم. به دیدارش رفتم و با خوش رویی و با صدای گرم و گیرایی که دارد، انسان را مجذوب خود می کند و انگار نه انگار نقصی در بدن دارد و معلول است. خودم را معرفی کردم و گفتم که خبرنگارم. گفت منتظرت بودم.

خودم را آماده پرسش و پاسخ با این روشن دل بامعرفت مازندرانی می کردم که احساس کردم که بر لب سخنی را زمزمه می کند. با لبخندی که او نمی دید سعی کردم ادب را در صدایم جاری کنم و به او گفتم سید بر لب چه می خوانی؟ برای من هم بخوان. گفت همواره وقتی که مهمان دارم دوست دارم یادگاری در قالب شعر به فردی که به دیدنم می آید بدهم و سهم تو از این ملاقات یک شعر کوتاه است.

مجذوب کلام شیوای او شدم. بدون مقدمه، سر اصل مطلب رفت و گفت : مقصود از بازخوانی مباحث ویژه نابینایان و کم بینایان نه برانگیختن حس ترحم نسبت به یک نابینا است و نه ایجاد خراش بر احساسات، مقصود این است که اگر کاسبیم ، راه کم‌توان یا نابینایی را در پیاده‌رو سد نکنیم؛ اگر مسئولیم ، در نهاد زیر نظرمان به مناسب‌سازی دقت کنیم و اگر سوار بر خودرویی هستیم مواظب عصاهای سفید باشیم و هر جای دیگری که هستیم بدانیم هر کسی با هر شرایطی برای حضور در این جامعه حق دارد و رفتار ما نباید باعث طرد کسی شود.

ترحم نه؛ قانون را اجرا کنید

مسلمی افزود : قانون عصای سفید از قوانینی بوده که برای نابینایان و دیگر معلولان از اهمیت فراوانی برخوردار و اجرای دقیق آن ضروری است.طبق این قانون اگر نابینایی برای عبور از خیابان، عصای سفید خود را به حالت افقی نگه دارد، حکم چراغ قرمز را داشته و رانندگان موظف به توقف هستند و اگر توقف نکنند طبق قانون جریمه می‌شوند. قانونی که بسیاری از شهروندان و رانندگان از آن اطلاعی ندارند و بر این اساس برای نابینایان مشکلات فراوانی به وجود آمده است. این در حالی است که برخی رانندگان تنها بر اساس احترام و حس نوع دوستی برای عبور فرد نابینا متوقف شده و به این افراد کمک می‌کنند، اما اطلاعی از این قانون ندارند و ما از مردم می خواهیم به ما ترحم نکنند و تنها قانون را اجرا کنند.

کد خبر 44842

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
1 + 11 =

خدمات الکترونیک پرکاربرد