به گزارش روابط عمومی بهزیستی استان تهران به نقل از خبرگزاری برنا؛ آسیه ملک دار در ادامه یادداشت خود چنین آورده است: خودکشی یعنی تلاش برای از بین بردن خود، مرگ خودخواسته، نابودی آگاهانه خود به دلیل وجود ناراحتی های متعدد و چند بعدی در یک فرد درمانده که به زعم خود این اقدام بهترین راه حل جهت حل مساله یا مشکلی است که وجود دارد. دهم سپتامبر روز پیشگیری از خودکشی نام گرفته است که با نگاه ویژه ای به این آسیب اجتماعی، عوامل ایجاد کننده آن و راههای پیشگیری نگریسته شود. و شعار امسال با امید عمل بسازیم در نظر گرفته شده است.
اگر چه خودکشی یک مشکل پیچیده است که علل و عوامل متعددی در آن دخیل هستند. خودکشی را نباید فقط یک مشکل پزشکی یا روان پزشکی بدانیم. چرا که تعامل عوامل زیستی، اجتماعی، فرهنگی و محیطی می تواند در این مهم تاثیر گذار باشند. خودکشی به عنوان یک فرایند مراحلی دارد که شامل میل و آرزوی مرگ، افکار خودکشی، طرح ریزی، اقدام به خودکشی و در نهایت خودکشی کامل می باشد.
آنچه که در این حوزه مهم است شناخت عوامل خطر، عوامل محافظت کننده و باورهای نادرستی است که در رابطه با خودکشی وجود دارد. یکی از باورهای نادرست این است که فکر میکنیم کسی که در مورد خودکشی بحث می کند اقدام به خودکشی نمی کند، در صورتی که فردی که می خواهد خودکشی کند ممکن است بارها و بارها در مورد آن صحبت کند. در آمار جهانی ۷۰ درصد افرادی که خودکشی کردند به نوعی قبلن یا در مورد آن صحبت کردند و یا پیامی رساندند. از باور غلط دیگر این است که فکر میکنیم فقط افراد متعلق به طبقه خاصی خودکشی می کنند، در صورتی که خودکشی از همه طبقات مشتری میگیرد. و یا اینکه به اشتباه فکر میکنیم سوال کردن در مورد خودکشی اشتباه است. اگر شما از فردی سوال کنید که افکار خودکشی دارد یا خیر، این پرسش باعث نمی شود که این فکر در او ایجاد یا تقویت شود، بلکه با این پرسش فردی که افکار خودکشی دارد احساس آرامش می کند، چرا که شما محیط امنی را برای گفتگو و بیان افکارش فراهم کردید.
باور غلط دیگر این است که افرادی که از روش های کم خطر استفاده می کنند در مورد کشتن خود جدی نیستند. به طور کلی دونوع خودکشی داریم. کوشش کننده و کامل کننده. در کوشش کننده فرد اقدام به خودکشی می کند اما هدف او مرگ نیست و در کامل کننده هدف مرگ می باشد. اما حتی اگر خودکشی کوشش کننده باشد، به خاطر توجه و یا با ابزارهای کم خطر باشد نیازمند توجه و مداخله است.
در موضوع خودکشی توجه به عوامل خطر از موارد بسیار مهم است. عوامل خطر عواملی هستند که خطر اقدام به خودکشی را افزایش می دهند وجود ۱ یا چند عامل احتمال خودکشی را افزایش می دهد اما لزماً خودکشی را پیش بینی نمی کند. وهر چقدر میزان و تعداد این عوامل بیشتر باشند احتمال خطر بیشتر در نظر گرفته می شود. عوامل خطر در ۳ حوزه زیستی روانی، محیطی و فرهنگی- اجتماعی قرار می گیرند. که شامل؛ افکار خودکشی، احساس درماندگی، سابقه مشکلات روانی، سابقه آسیب رساندن به خود، ناتوانی در کنترل خشم و تکانه ها، مشکل در روابط اجتماعی یا از دست دادن جایگاه اجتماعی، باورهای نادرست درباره خودکشی می تواند از علایم هشداردهنده باشند. به طور مثال یکی از عوامل خطر و هشداردهنده سن می باشد دوران نوجوانی و سالمندی پیک خودکشی است و باید به آن تو. جه ویژه ای داشت. و در مقابل عوامل محافظت کننده عبارتند از روابط خانوادگی و اجتماعی مناسب، برخورداری از حمایت های اجتماعی، دسترسی آسان به منابع مداخله ای و حمایتی، آموزش مهارت های زندگی، برخورداری از باورهای فرهنگی و مذهبی است.
برای پیشگیری از خودکشی ۳ راهکار مهم، بپرس، ترغیب کن و ارجاع دهید می تواند بسیار کمک کننده باشد. به این معنا که اگر فردی افکار خودکشی دارد تا جای ممکن از او سوال کنیم و از او بخواهیم صحبت کند. چرا که خودکشی یک سفر نافرجام است. هدف این است که با سوال کردن و صحبت در مورد آن این سفر را خراب کنیم یعنی در واقع قصد داریم از فرد زملن بخریم که خود این عامل احتمال خودکشی را کم می کند. در مرحله بعدی او را ترغیب می کنیم که راههای دیگری را امتحان کند و اگر نتوانستیم به او کمک کنیم او را برای گرفتن کمک حرفه ای به متخصص ارجاع دهیم.
نظر شما