روز ۱۵ خرداد روز حمله‌ی ناجوانمردانه‌ی طاغوت به فیضیه بود؛ جایی که مرکز نهضت جهانی اسلام محسوب می‌شده و می‌شود. آنچه که در این مرکز تشیع علوی، باعث خشم طاغوت شده بود فریادهای حق‌طلبانه‌ی امام بود که در آن زمان، که کمتر کسی را یارای آن بود که در مقابل طاغوت بایستد و فریاد اسلام‌خواهی سر دهد لرزه بر اندام کاخ ستم انداخت.
در شرایط خفقان آن روزگار که کسی را یارای آن نبود که حتی در مقابل کوچک‌ترین مقامات اجرایی سخنی به اعتراض و انتقاد بیان کند، امام راحل، مستقیما فریاد خود را بر سر بالاترین مقام مملکت می‌کشید و هیچ هراسی هم به دل خویش راه نمی‌داد.
به این جهت که ایشان، تمام حوزویان را ارشاد و تشجیع می‌نمودند و رژیم طاغوت، هراس داشت که بزودی، این شجاعت و هیبت امام، بقیه‌ی حوزه را نیز فرا گیرد و کار از کنترل رژیم خارج شود، لذا برای پیشگیری از واقعه‌ای که می‌رفت تا بنیاد این نظام ستمگر را براندازد، به مدرسه‌ی فیضیه حمله کردند و با مردان راه خدا که به جز ترویج دانش و فرهنگ و اخلاق اسلامی، کار دیگری نمی‌کردند به ستیز و مقابله پرداختند و با ضرب و شتم و دستگیری شماری از روحانیون تأثیرگذار، شبانه امام را دستگیر و بازداشت کردند.
البته پیش از آن از فروردین ماه تا روز سخنرانی امام که بر علیه انقلاب سفید و انجمن‌های ایالتی و ولایتی بود بارها و بارها روحانیون و امام را تهدید کرده بودند اما در این روز تهدید خود را عملی ساخته و به خیال خودشان، با دستگیری ایشان، آتش انقلاب اسلامی را خاموش نمودند.
زهی خیال باطل، چون پس از این دستگیری و برخوردهای شداد و غلاظ حاکمیت آن روز با روحانیون و سایر پیشگامان نهضت اسلامی، نهال این نهضت به یاری و امداد الهی و با پایمردی مردان بزرگی چون یاران امام، روز به روز قوت و هیبت گرفت تا اینکه در بهمن ۵۷ به درخت تنومندی تبدیل گردید و به بار نشست.
و سال‌ها بعد در ۱۴ خردادماه ۱۳۶۸، یعنی درست در همان روزی که امام عزیزمان، نقشه‌ی راه انقلاب اسلامی را تدوین و تبیین نموده و سرنوشت آینده‌ی امت اسلام را رقم زدند، با گذشت بیش از یک دهه زعامت و رهبری انقلاب شکوهمند اسلامی، دست تقدیر الهی، آن قائد اعظم را به خویش فراخواند و روح بلندش در حظیره‌ی قدس، آرام گرفت.
هیچ‌کس در هیچ‌جای جهان، آن شور و محشری که امت اسلامی و ایرانیان شریف و قدرشناس، در عزا و ماتم آن پیشوای سترگ به راه انداختند را هرگز از یاد نخواهد برد و این عظمت و هیبت به اندازه‌ای بود که هنوز بعد از سی و دو سال از آن رخداد، تمام رسانه‌های و بلندگوهای افکار عمومی در جهان، با فرا رسیدن این روز، ناچار از اعتراف به آن عظمت و شکوهی که ایرانیان آفریدند می‌شوند و از حیرت تجمع عاشورایی این مردم بزرگ و قدرشناس، انگشت به دهان می‌مانند.
اما رحلت آن امام بزرگوار، در لحظات و برهه‌ی خاصی روی داد و اگر نبود درایت آن پیشوای فقید و آن امام عظیم‌الشأن که رهبر آینده‌ی نظام را تعیین کند، بی‌شک امت اسلام دچار تفرقه می‌گردید و همان مصیبت جامعه‌ی اسلامی پس از وفات پیامبر(ص) برای ما پیش می‌آمد. ایشان اما، درایتمندانه، این درد بزرگ را چاره کردند و حضرت آیت‌ا ... خامنه‌ای را به عنوان اصلح برای رهبری جامعه‌ی اسلامی، انتخاب نمودند و خبرگان ملت نیز این انتخاب را تأیید نمودند.
لذا این دو روز در تاریخ انقلاب اسلامی و نیز در تاریخ جهان معاصر و بخصوص دنیای اسلام، از اهمیت خاصی برخوردار است و بزرگداشت آن بر همه‌ی آحاد ملت بزرگ ایران و از جمله خانواده‌ی بزرگ بهزیستی که همگی جزو ولی‌نعمتان انقلاب اسلامی هستند ضروری و بلکه واجب است.
این دو یوم الله را گرامی می‌داریم و ضمن بزرگداشت و پاسداشت نام و یاد شهیدان انقلاب و خرداد حماسه‌آفرین، به روح بلند امام امت درود می‌فرستیم و به پیشگاه رهبری فرزانه و بصیرت‌نگر انقلاب، سلام می‌کنیم.از پروردگار بزرگ می‌خواهیم این امت سلحشور و شهیدپرور را در کوران شرایط امروز جهان که همه‌ی دشمنان اسلام و آزادی در برابر ایران بزرگ صف بسته‌اند به سر منزل مقصود هدایت فرماید و پرچم نهضت اسلامی را به ولی عصرمان، آقا امام زمان(عج) بسپارد.
دکتر مسعود فیروزی
سرپرست بهزیستی خراسان رضوی
نظر شما