به گزارش روابط عمومی اداره کل بهزیستی استان البرز : جشنی به جنس یاس و بوی احساس در بهزیستی کرج برگزار شد . این مراسم با حضور مسئولین استانی و شهرستانی ادارات مختلف با هدف ترویج فرهنگ ازدواج به مناسبت سالروز ازدواج زهرای مرضیه (س) و علی ابن ابیطالب (ع) در هلهله ای از نور در میان دعای خیر و شادی میهمانان برگزار شد.
در این مراسم از زوج روشن دل کرجی آقای امیدوارنیا و خانم عبدی به پاس چهار دهه زندگی موفق و شاد و تربیت دو فرزند موفق تقدیر و تشکر به عمل آمد.
علیرضا فتاح پور مدیر بهزیستی کرج گفت :افراد کم توان جسمی با توجه به میزان آسیبی دارند به طبقه خفیف، متوسط، شدید و خیلی شدید تقسیم می شوند.
وی ادامه داد: جامعه هدف ما بارها ثابت کرده اند که معلولیت برای آنها محدودیت نیاورده و هرگز باعث عدم پیشرفت آنها در هیچ یک از مراحل زندگی نشده است.
فتاح پور تصریح کرد :ازدواج پیوند مبارک دو انسان است که آمده اند تا یکی شوند و در کنار هم به تعالی برسند در این میان ازدواج معلولین برای سلامت روان و تقویت اعتماد به نفس آنها لازم و ضروری است ازدواج باعث رشد اقتصادی و اجتماعی است.
این مقام مسئول اضافه کرد :ازدواج دو روشن دل و زندگی چهل ساله نمادی از عشق و تکامل است. جایی که دو روشن دل در تاریکی ظاهری دو عزیز را در خانه ای سراسر نور پرورش میدهند و با حمایت های خود این میوه های رندگی خود را به درجات بالا علمی و زندگی میرسانند مهر تاییدی بر توانمندی پدر و مادر شدن افراد دارای معلولیت است.
فتاح پور اظهار کرد :این اولین همایش پیوند یاس و احساس بهزیستی کرج بود امیدواریم در سال های آینده این مراسم را ادامه داده و با ترویج ازدواج معلولین کمکی کرده باشیم. وی در ادامه تصریح کرد : آیا ازدواج با همسری معلول خوب است؟ آیا در این میان افراد معلول و بیمار شانسی برای ازدواج ندارند و باید به‌رغم تمام نکات مثبتی که دارند به پیشنهاد ازدواج آنها جواب منفی داد؟ باید آگاه باشیم تا زندگی خود را بر پایه ظواهر پایه گذاری نکنیم اما ازدواج با یک فردا معلول مستلزم دقت نظر بیشتر در مشاوره های ژنتیک برای بچه دار شدن است.
مدیر بهزیستی کرج گفت :قبل از ازدواج بسنجید که کدامیک برایتان ارجحیت دارد: همسر ایده‌آل یا همسر تمام و کمال؟ پاسخ صادقانه شما به این سوال می‌تواند تکلیفتان را روشن کند.اگر شخصی دچار مشکل جسمانی است پیشنهاد نمی‌شود در بدو آشنایی شخص مقابل را از نقص خود مطلع کند زیرا ممکن است دو طرف از لحاظ مسائل دیگر برای یکدیگر متناسب نباشند و دلیلی ندارد طرف مقابل را از این موضوع نقص جسمی مطلع کرد، وقتی از لحاظ عاطفی، ظاهری، عقلی، دینی و... مورد پذیرش یکدیگر واقع شدند مسأله نقص با بیماری جسمانی مطرح شود.
در ازدواج معلول، بعد از مطرح شدن نقص جسمانی ابتدا باید با پزشک مشورت کرد. باید دید که این نقص جسمانی واقعا چیست و چه مشکلاتی در زندگی ایجاد می‌کند و آیا راه درمانی دارد یا خیر. اگر این مشکلات برای فرد مقابل قابل تحمل است باید منطقی باشد و بپذیرد که این نقص وجود دارد. فتاح پور ادامه داد :فردی که فرد معلول را برای زندگی انتخاب کرده پس مطمئنا دیدگاه مادی‌گرایانه به ازدواج نداشته و ظاهر همسر برایش مهم نبوده بلکه باطن و مهم‌تر از همه به اصل ازدواج که همانا «تکامل» و «رسیدن به آرامش» است، اعتقاد داشته.
بنابراین باید این اعتقاد را همواره حفظ کرد.در ازدواج با یک فرد بیمار یا معلول نباید از روی احساس تصمیم گرفت چرا که با احساس نمی‌توان از پس مشکلات زندگی برآمد چه برسد یک عمر زندگی مشترک با شرایط خاص. فرد غیرمعلولی که تصمیم به ازدواج با فرد معلول را دارد باید تمامی جوانب را سنجیده باشد، با پزشک و روانشناس مشورت کرده باشد، قضیه را برای خانواده خود حل‌وفصل کرده باشد و آنها را برای داشتن یک عروس یا داماد معلول یا بیمار آماده کرده باشد.
شما با فردی ازدواج می‌کنید که محدودیت داشتن برای او عادت شده و یک مسأله حل شده است بنابراین باید خودتان هم این محدودیت‌ها را بپذیرید و هضم کنید. این‌که به راحتی نمی‌توانید همه جا بروید، نمی‌توانید برخی کارهای موردعلاقه‌تان را انجام دهید. در عوض ممکن است این موارد را با داشتن یک همسر ایده‌آل و یک عشق واقعی عوض کنید.همیشه به یاد داشته باشید که همه ما نقص‌هایی داریم اما برخی ممکن است این نقص را در جسم‌شان داشته باشند.
همه ما به‌طور بالقوه در معرض بیماری و معلولیت هستیم اما برخی ممکن است زودتر از ما دچار معلولیت و بیماری شده باشند.منظور از سلامت جسمانی، عدم ابتلای فرد مورد نظر به بیماری‌های مزمن ناتوان ساز، وخیم و غیرقابل درمان و بیماری‌های ژنتیکی است که می‌تواند زمینه‌ساز ابتلای فرزندان به معلولیت باشد. در مورد مانده، با توجه به این‌که نقص جسمانی او ژنتیکی نبوده و تأثیر چندانی بر زندگی و فعالیت‌های او نداشته است، شاید تصمیم فرد برای ازدواج با او چندان غیرمنطقی نباشد، اما نباید نقش عوامل فرهنگی را در این زمینه نادیده گرفت.
متاسفانه با وجود این‌که روند ازدواج معلولان در جامعه در چندسال اخیر از رشد بالایی برخوردار بوده است، باز هم درک این موضوع که معلولان هم مانند دیگر اعضای جامعه حق زندگی و ازدواج دارند، برای عده زیادی از افراد دشوار است و هنوز هم مردم در برخورد با همسرانی معلول یا زوجی که یکی از آنها سالم و دیگری معلول است، شگفت‌زده می‌شوند (مخصوصا اگر مرد سالم و زن دچار معلولیت باشد.) به دلیل این نگرش غلط رایج در جامعه بسیاری از افراد معلول نیز در این زمینه خود را باور ندارند و احساس می‌کنند در صورت ازدواج، مشکلی هستند که طرف مقابل باید آنها را تحمل کند، درحالی‌که در بیشتر مواقع چنین چیزی صحت ندارد. بنابراین خوب است فرهنگ‌سازی در این زمینه ادامه یابد.
نظر شما