خانواده به عنوان یک منبع حمایتی حیاتی به افراد سالمند کمک میکند تا تعاملات اجتماعی خود را حفظ و تداوم بخشند و آنها را در مقابل مسائلی مانند احساس تنهایی، انزوای اجتماعی و افسردگی محافظت کند.
سالمندان ساکن در منزل نسبت به سالمندان ساکن در سرای سالمندان کیفیت زندگی مناسبتتر و سلامت روانی بهتری دارند .
تنهایی و انزوای اجتماعی در میان سالمندان تأثیرات منفی شدیدی بر سلامت روانی و جسمانی آنان دارد.
بدیهی است برخورداری از سلامت جسمی ، حفظ و تداوم آن از سوی مسئولان و خود فرد سالمند می تواند زمینه ساز تامین آرامش روحی و روانی خانواده ها را درپی داشته باشد که خوشبختانه با توجه به شرایط پیش آمده فعلی ، امکان ملاقات با خانواده از طریق شبکه های مجازی فراهم شده است .
بنابراین، روشن است که سالمندان، زندگی در کنار اعضای خانواده را به زندگی در سرای سالمندان ترجیح میدهند. با این وجود، با شناسایی خواستهها و دغدغههای سالمندان میتوان شرایط زندگی در محیط سرای سالمندان را به گونهای سازمان داد که میزان رضایت و خشنودی آنان افزایش یابد.
همچنین، با شناخت نوع انتظارات سالمندان ساکن در مراکز سالمندی از فرزندان خود میتوان خانواده سالمندان را ترغیب کرد که برای برآورده ساختن نسبی انتظارات تلاش کنند.
گفتنی است : اعمال محدودیت ورود و خروج برای پرسنل و چک نمودن وضعیت سلامت آ«ها ، ضد عفونی روزانه بخش های نگهداری ، آسانسورها ، سرویس های بهداشتی ، سالن های غذا خوری و تجهیزات اداری ، ملزم نمودن پرسنل برای استفاده از ماسک ودستکش های بهداشتی ، تب سنجی مرتب و منظم مددجویان و پرسنل ، توزیع مایعات گرم ومیوه بین مددجویان جهت افزایش سطح ایمنی ، آموزش روزانه رعایت مسائل بهداشتی شخصی و کنترل علایم حیاتی سالمندانازجمله اقدامات پیشگیری جهت مقابله با ویروس کرونا هستند .
نظر شما