با ورزش بوچیا آشنا شویم/ چه کسانی می توانند بازیکن این رشته باشند؟

به گزارش روابط عمومی فدراسیون ورزش های جانبازان و معلولین؛ بوچیا (Boccia) نوعی ورزش تفریحی- توپی است که افراد دارای معلولیت شدید می توانند تا سطح قهرمانی در کشور و مسابقات برون مرزی آن را ادامه دهند.

بازیکنان بوچیا باید از هوش تحلیلی برخوردار باشند تا موقعیت و استراتژی های مختلف بازی در مقابل حریف را فرا گیرند.

این ورزش در نگاه نخست، ساده به نظر می رسد اما بازیکنانی در این رشته موفق می شوند که قدرت تمرکز و تسلط ذهنی خود را تقویت کنند. بوچیا به سکوت، آرامش درونی و بیرونی نیاز دارد.

آموزش این ورزش در ابتدا به صورت باشگاهی صورت می پذیرد. سپس بازیکنان آموزش دیده، برتر و واجـد شرایط و پس از حضور در مسابقات کشوری به انتخاب کادر فنی تیم ملی در کلاسبندی به اردوهای تیم ملی دعوت خواهند شد.

این ورزش تحت نظارت فدراسیون جهانی بوچیا اداره و جز رشته های پارالمپیکی محسوب می شود.

چه کسانی می توانند بازیکن بوچیا باشند؟

بوچیا ورزشی است که برای معلولان جسمی- حرکتی با پایین ترین سطح توانایی جسمی و حرکتی طراحی شده است.

کلیه معلولانی که دچار فلج مغزی (cp) شدید، بیماریهای عصبی- عضلانی شدید (مانند افراد دچار میوپاتی) و یا قطع نخاع (از ناحیه گردن) هستند می توانند رشته بوچیا را به صورت جدی دنبال کنند.

این افراد براساس نوع معلولیت و میزان محدودیتهای جسمی توسط متخصص کلاسبندی پزشکی- ورزشی معاینه می شوند و در یکی از کلاسهای BC1، BC2، BC3 ، BC4 و BC5 قرار می گیرند.

شیوه ی بازی:

بوچیا به ۳ شیوه‌ی انفرادی، دونفره، تیمی و توسط بازیکنان دارای کلاسبندی پزشکی مورد تائید انجام می‌گردد.

ابعاد زمین بازی ۶×۵/۱۲ متر است که در ابتدای زمین ۶ مستطیل (باکس) به ابعاد یک در دو طراحی شده که هر کدام (بسته به نوع مسابقه) جایگاه یک بازیکن است و خروج از آن بدون رعایت قوانین و اجازه داور خطا محسوب می شود.

وسایل مورد نیاز:

تعداد توپ‌های مورد نیاز، دو سری ۶تایی، آبی و قرمز و یک توپ سفید با عنوان نشانه است که مجموعاً ۱۳ عدد توپ می‌شود.وزن هر توپ حدودا ۲۷۵ گرم و محیط آن ۲۷۰ میلی‌متر است.

برخی بازیکنان بر اساس نوع کلاس ورزشی خود (BC3) نیاز به ابزاری به نام سطح شیب دار (Ramp) دارند.

شروع بازی:

بازیکنان پس از گرم کردن وارد زمین شده و در باکس خود قرار می گیرند.

در ابتدا داور سکه ای جهت قرعه کشی می اندازد (شیر یا خط). سپس فرد (یا تیمی) که قرعه به نام اوست می تواند انتخاب کند که با توپ های قرمز بازی کند یا آبی.

فرد یا گروه دارای توپ قرمز شروع کننده بازی است و با سوت داور توپ هدف (سفید) را در محدوده ی مجاز زمین بازی پرتاب می کند. سپس با اعلام مجدد داور توپ قرمز را به طرف توپ هدف پرتاب می کند و پس از آن، بر اساس قوانین و با توجه به اعلام های داور وسط مسابقه ادامه می یابد.

امتیازات در این مسابقات بر اساس نزدیکی توپ های قرمز یا آبی به توپ هدف سنجیده می شوند.

مسابقات انفرادی و دوبل در چهار و مسابقات تیمی در شش END یا دور برگزار می شود.

چهارچوب اجرای این بازی:

 ۱- انفرادی: شامل چهار دور بازی می‌شود و از هر تیم فقط یک نفر شرکت می‌کند و به هر نفر یا هر بازیکن ۶ توپ داده می‌شود.

 ۲- دو نفره: یک بازی دونفره شامل چهار دور می‌شود و از هر تیم دو نفر شرکت می‌کند و به هر نفر بازیکن ۳ توپ داده می‌شود. (ویژه ی کلاسهای ۳ و ۴)

 ۳- تیمی: یک بازی تیمی شامل شش دور است و از هر تیم سه نفر شرکت می‌کند. به هر بازیکن ۲ توپ داده می‌شود. امتیاز دهی توسط داور، بعد از پرتاب تمامی توپ‌ها (شامل تمامی توپ‌های پنالتی در صورت لزوم) انجام خواهد شد. طرفی که دارای نزدیکترین توپ به توپ هدف باشد، برای هر توپ نزدیک خود، یک امتیاز دریافت خواهد کرد.